نکته‌ای که بهتر است آن را هم بگویم: اگر فضای رقابت و مسابقه هنگام بازی دسته‌جمعی نباشد، یعنی بردن اهمیت نداشته باشد، باید سعی کنم اول آن فضا را ایجاد کنم و بعد به این تمرین بپردازم. هرچند، خوشبختانه(!) معمولاً این فضا بخودی خود وجود دارد!
یک جمله قصار هم بگویم(چرا که این روزها خیلی مد است جمله قصار گفتن)، شما هم پشت‌بندش تکبیر یا همان Like را بیا! عرض می‌شود که این شخصیت یا هویت پنداری درست مثل یک زخم عفونت‌زده است که ما داریم اما از آن بی‌خبریم. با انجام این نوع تمرین‌ها در حقیقت دست به این زخم می‌زنیم و آن را تحریک می‌کنیم. تا نهایتاً متوجه شویم که این زخم، خیالی‌ست!
پستها
